ေဟး...အာရြဲ႕လာအံုး...။

စာမေရးျဖစ္တာလဲ အေတာ္ၾကာသြားတယ္ဗ်ာ ေရးမယ္လို႕တည္လိုက္ ေရးျခင္စိတ္ကိုမရွိ သလိုပဲေလ ကမၻာ့ recession မွာ က်ေနာ္က depression မ်ားျဖစ္ေနသလားမသိေတာ့ပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ေလာကဓံေတြဆိုတာ ဒီလိုပဲႀကံဳရမွာမဟုတ္လား အတက္အက်၊ အခ်ိဳးအေကြ႕၊ အလွည့္အေျပာင္း မ်ိဳးစံုႀကံဳရမွာပဲေလ မတတ္ႏိုင္ဘူးဗ်ိဳ။ မေန႕က က်ေနာ္အေဖနဲ႕က်ေနာ္ ႏိုင္ငံေရး၊ ကမၻာ့အေရး ေျပာဆိုေဆြး ေႏြးျဖစ္တယ္ေလ။ စကားဝိုင္းဖြဲ႕တာ ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့ ရပ္ဓေလ့ရြာဓေလ့ အေၾကာင္းေလးေတြဆီ ေရာက္သြားၾကပါေရာ အေဖက အသက္အရြယ္အရသိတဲ့အသိေတြ၊ အေတြ႕အႀကံဳအရသိတဲ့အသိေတြကို က်ေနာ္တို႕ကို ဟိုးအရင္္ကတည္းက ေျပာေျပာျပေလ့ရွိတယ္ဗ်။

သူေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးက က်ေနာ္႕အတြက္ေတာ့ ဟာသေႏွာတယ္ဆိုေပမဲ့ သခၤန္းစာရလိုက္တယ္ဗ်ာ။ အဲ့ဒီ့အေၾကာင္း ေလးျပန္မွ်ခ်င္တယ္ဗ်ိဳ႕….။ ဒီလိုဗ် အထက္ဗမာ ျပည္က ရြာတရြာမွာေပါ႕ဗ်ာ လူတေယာက္ကို အဲ့ဒီရြာကလူေတြက သူတပါးကိုေျပာ ဆိုရာမွာ သိတ္ကိုတည့္တိုးေျပာတတ္လြန္းလို႕၊ လူေတြနဲ႕ခဏခဏျပသာနာတက္လြန္းလို႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဲ့ဒီ့လူကို ရြာအျပင္ကို ထုတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္တဲ့ ရြာအျပင္မွာထြက္ေနခိုင္းတယ္ေပါ႕ ဗ်ာ။ ဒီလူေျပာတဲ့စကားေတြက ေျပာရရင္ေတာ့မွန္တယ္ဗ် ဒါေပမဲ့ သူတပါးလက္ခံေအာင္ ပါတ္ဝန္းက်င္ကနားခံသာတဲ့ပံုစံမ်ိဳး မရွိတာတဲ့။ တဖက္သားခံႏိုင္၏၊ မခံႏိုင္၏မၾကည့္ပဲေျပာတတ္တာဆိုပဲ ဒါကလဲလူတိုင္းျဖစ္ဘူးၾကတာပါပဲ သူကေတာ့အၿမဲတမ္း ေျပာေနၾကဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံံုး ရြာျပင္အထုတ္ခံလိုက္ရေတာ့တာ ဆိုပါေတာ့။

တရက္မွာေတာ့ အဲ့ဒီလူေနတဲ့တဲေလးနားကို ခရီးသြားဧည့္သည္တေယာက္ ေရာက္လာတယ္တဲ့ ေရဝင္ေတာင္းေသာက္ရင္း စကားစျမည္ေလး ေျပာၾကတာေပါ႕ ခရီးသြားဧည္သည္လဲ ေနကပူေတာ့ ေဆာင္းလာတဲ့ဦးထုတ္ေလးေဘးခ်ၿပီး စကားစျမည္ေျပာ တာေပါ႕။ “ေနာင္ႀကီးက ဘာျဖစ္လို႕ ရြာအျပင္မွာတေယာက္တည္း ေနေနရတာတုန္း”လို႕ဆိုသတဲ့ “က်ဳပ္ကအမွန္ ေတြေျပာတတ္ လြန္းလို႕ ရြာအျပင္ထုတ္ခံထားရတာပါ” လို႕ သူ(ရြာအျပင္ထုတ္ခံထားရသူ) ကျပန္ေျပာသတဲ့ ခရီးသြားဧည့္သည္လဲ စကားေျပာပံုက ေတာ့ ဘြင္းဘြင္းသမားပံုပဲ လူတေယာက္အခုလို ရြာအျပင္ကိုထုတ္ခံထားရတာက ခိုးလို႕၊လိမ္လို႕ ဒါမွမဟုတ္ ရပ္ရြာစည္းကမ္း မလိုက္ နာလို႕ ရုတ္စြအဆံုး အႏူေရာဂါရွိ လို႕(စစ္ႀကိဳေခတ္က အထက္အညာေဒသ ေတြမွာ အႏူေရာဂါျဖစ္ရင္ ရြာအျပင္ထုတ္ထားေလ့ ရွိ့ပါ တယ္ကုစရာေဆးမေပၚေသးေတာ့ တျခားသူ ေတြကူးမွာစိုးလို႕ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတယ္ လို႕ၾကားဘူးပါတယ္) ဆို ဟုတ္္ေသးရဲ႕ အခုေတာ့ ဘာျဖစ္ပါလိမ့္လို႕ ေတြးမိတယ္တဲ့ေလ…။

ေနာက္ေတာ့ ခရီးသြားဧည္သည္လဲ အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူႈတဲ့ေလးကေနထြက္ လာတာေပါ႕ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ခရီးသြားက သူ႕ဦးထုတ္ေလး ေမ့ၿပီးခ်ထားခဲ့မိတယ္ေလ ဒီေတာ့ တဲရွင္က ေအာ္..သူ႕ဦးထုတ္ေလးေမ့သြားပါလား ဆိုၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ ေနတာကို အခုလို လွမ္းေအာ္ေျပာသတဲ့..“ေဟး … အာရြဲ႕လာအံုး” “ဒီမွာမင္းဦးထုတ္ေမ့က်န္ေနၿပီ” လို႕ လွမ္း ေအာ္ေျပာသတဲ့ ဒီေတာ့ခရီးသြားလည္း ခတ္သုတ္သုတ္ေလးျပန္ေလွ်ာက္လာၿပီး သူ႕ဦးထုတ္္ ေလးျပန္ေကာက္ရင္း မွတ္ခ်က္ေပးသတဲ့ “ခင္ဗ်ားကေတာ့ ရြာအျပင္ထုတ္ထားရံုမကဘူး ဒီ့ထက္ေဝးတဲ့ေနရာကို ပို႕လိုက္ဘို႕ေကာင္းတာ” လို႕ေျပာသြားသတဲ့ ဘာျဖစ္ေနလို႕လဲဆို ေတာ့ အဲ့ဒီ့ခရီးသြားဟာ ပါးစပ္ေလးေမြးရာပါရြဲ႕ေနတဲ့သူတဲ့ဗ်ာ…။

ဂင္ႀကီး