Saturday, September 12, 2009

အိုဘယ့္ … တမာန္ေတာ္


၁ -
ေဟာ့ဒီ တ၀ါး၀ါးေအာ္ေနတဲ့ အေမွာင္ထဲ
ေျမြတေကာင္ရဲ႕ တြန္သံေတြလို
ၾကယ္ေတြကို ကလူ၊ ေကာင္းကင္ကိုျဖတ္
အိမ္မက္ သစ္ပင္ေပၚ ခပ္ဖြဖြေျခသံ
ငါ့အမက္ေမာဆံုး မႈိင္းတုိက္ခံရျခင္းအတြက္
ေခတၱနားဆင္ပါ …
အို.. ညရဲ႕ဂုတ္ေပၚ ခြစီးထားတဲ့ ေလခၽြန္သံပြဲေတာ္။

၂ -
မည္းနက္နက္ ညဝတ္ရံုေပၚ ရွပ္တိုက္ေျပးေနတဲ့
အိုဘဲ့ ခရီးသည္ …. ၊
သူမရဲ႕တဖက္မွာ ငါ့ပ်ိဳးပင္ေတြ ခါးကိုင္းေနေလရဲ႕
ငါ့ၿမိဳ႕လယ္ကြက္ထဲ ၊ ပတ္ၾကားအက္ ႏွုတ္ခမ္းတစံုဟာ
ခပ္ရိုင္းရိုင္း သက္ျပင္းထဲ ပ်ိဳးႀကဲရင္း
ဒရြတ္တိုက္ဆြဲ၊ အေသေကာင္ ျဖစ္မဲ့အေၾကာင္း
ေျပာျပပါကြဲ႕ ... … ။

သြတ္ခ်ာပါဒ ငါ့ဇာတိက အတြက္
ႏံုခ်ာခ်ာ အိတ္တလံုးနဲ႔ တိမ္ဖံုးျခင္းကိုေဖါက္
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ေရစီးေၾကာင္းကိုလဲ
သီခ်င္းေဟာင္းတပိုဒ္ ဆိုျပပါ၊
ငါ့ဝတၱဳကို ေက်ာေပၚတင္ရင္း
သင့္ေရွ႕
ကုန္ၾကမ္းထုပ္၊ ကုန္သည္လက္
မင္းအဆက္ဆက္ အေမြေပးပံု
ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ငါ့ဆံရိုင္းနဲ႔ ဒုန္းစိုင္းပါလွည့္ … …။

သင့္ရဲ႕ေအာက္က အအိပ္မက္ျမစ္ရဲ႕
ပခံုးသားကိုရိုက္ပါ၊ သူလဲ ငါ့ဇက္ႀကိဳးကိုကိုင္သူေပါ့၊
အစြယ္ေဖြးေဖြးနဲ႔ ဟိန္းေဟာက္တတ္တဲ့ ညနာရီေတြ
ရူးသြတ္ေသာ အေသေကာင္ေတြအေပၚ
ခတ္ဖြဖြ ေျခလွမ္းနဲ႔၊ ခပ္ကိုင္းကိုင္းမိုးကုပ္အစ၊
အရိုးထုပ္ေနတဲ့ လြင္ျပင္ဘဝမွာ
သရဖူကိုေဆာင္း အၾကမ္းဆံုးေသာ စကားဆို
ဗ်တ္ေစာင္းအိုရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းေတးနဲ႔
ၾကယ္ေတြကိုလဲ ခူးယူပါကြဲ႕ … …။

၃ -
ပါးေရတြန္႔ ပင္လယ္ရဲ႕ ေသာင္ေပၚေမးတင္
ေျမြတေကာင္ရဲ႕ မ်က္ခံုးေမႊးစပ္မွာ
ေျမျမဳတ္ေနတဲ့ ငါ့ခ်စ္သူေပါ့၊
မင္း သတင္းစာေတြရဲ႕ အဆံုးသပ္ျခင္း
ငါ့ႏွုပ္ခမ္းနဲ႔ နမ္းထားတဲ့ ေပးစာဆိုပါေတာ့၊
အန္ခ်ပါကြဲ႕ အို ….. ခရီးသည္ …
လက္ျပတတ္တဲ့ သေဘၤာတစင္းရဲ႕ ေျခဖေနာင့္နားက
ေလဘာေလွ်ာက္ သက္ျပင္းတို႔ နံရံ ပြင့္တဲ့အေၾကာင္း၊
နာရီစင္ေပၚက ေျခစံုရဲ႕ ေလေပၚအနမ္း
အလင္းတုိင္ မ်က္ႏွာ၀ရဲ႕ ေျပာင္းျပန္က်မ်က္ရည္ေပၚ
ကုိယ္လံုးတီးဦးေႏွာက္ရဲ႔ က်ဆံုးေသာ ပ်ဳိးပင္၊
အ႐ိုးစင္ေပၚတင္ထားတဲ့ “ခ်စ္ျခင္း”
အဆိပ္မိ တြဲလြဲခို စို႔နင့္ျခင္း သရဖူ
ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္းရဲ႔ ခ်စ္သူလႈိင္းပုပ္အရပ္ ….။

အို …. ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ပါ
ခ႐ုေကာင္ေတြ ထုပ္ပိုးထားတဲ့ အႏွစ္သက္ဆံုး
မ်က္ရည္ေလွာင္တမံ၊ ကုန္းထဖို႔ျပင္ေနတဲ့ စကားထြက္ အရပ္
ငါ ပ်ဳိးၾကဲခဲ့၊ အနမ္းလယ္ႏွစ္ဧက
ပင္လယ္ကိုပစ္ေပါက္မဲ့ သတင္းလႊင့္ေရဒီယိုနဲ႔
ငါ့ကို လိမ္လည္ထားတဲ့ သားေကာင္ေတြအေၾကာင္း စလံုးေပါင္းရင္း၊
ခပ္ေ၀းေ၀းက
တေယာတလက္
ေက်ာက္ေဆာင္
မွန္တခ်ပ္နဲ႔
မုန္းတုိင္းဆင္ပါကြဲ႔ ….။

၄ -
ပင္လယ္ကို ေသြးထိုးစမ္းမယ့္ ငါ့တမာန္ေတာ္
ငါ့ေမြးေန႔ေပၚက လက္မွတ္တခုနဲ႔
သူ႔ေမြးေန႔ရဲ႕ လက္ျပ ေျခတစံုထဲက
တေယာထိုးျခင္း အတတ္ေတြကို သင္ျပကြဲ႔၊
စတ္လစ္စလစ္ၿမိဳ႕ရဲ႔ အန္းမဲ့ ကပ္ဆိုက္ျခင္း
နံရံကပ္ ဦးေႏွာက္ ပိုစတာထူပြဲေတြမွာ
စလံုးမေပါင္းတတ္ေသးတဲ့ ေပါင္းကူးတံတားအတြက္
အိမ္မက္ေတြ မ တင္မယ့္ညကုိ သရဏဂံုတင္ခိုင္းပါ။

႐ႈံးနိမ့္လဲက် ႐ႊံေရာင္သရဖူရပ္၀န္းရဲ႕
အေလးျပဳ ကုန္းထမဲ့၊ ေရပန္း
ဆာေလာင္ေသာကေလးရဲ႕ တြန္းလွန္အလံျဖဴ
ရဲ၀ံ့မဲ့ ပစ္ကြင္းတခုေပၚက ျမားႏွစ္စင္း
အသိဥာဏ္ကို ခြစီးမဲ့ မ်ဳိးေစံ ပိရမစ္၊ ဒါဟာ
ျမက္ပင္နဲ႔ မိုးကုပ္အစပ္ၾကားမွာ ခံုးထလာမယ့္
သံစဥ္ ၇ မ်ဳိး ရွာဖို႔လိုေၾကာင္း ေသြးထိုးစမ္းပါကြဲ႔ …။

၅ -
တာ၀န္ေက်စြာ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ျဖည္ခ်တဲ့
အိုဘဲ့ … ငါ့ရဲ႔ တမာန္ေတာ္ …
ေက်းဇူးတင္စြာ ငါတုန္႔ျပန္၏၊
ငါဆိုတာကိုလဲ ငါ႐ုပ္သိမ္းရဲ၏၊
အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ငါ့အလံကို ပင္လယ္ေပၚျဖန္႔ရင္း
တထပ္တည္းက် ေျခရာတစံု ျဖစ္ခဲ့ရင္
သက္ျပင္းတို႔ရဲ႔ တံခါးဖြင့္ပြဲ အရက္ေသာက္ျခင္း
စေန ေပၚ က်ထားတဲ့ မ်က္ရည္၏ အေရာင္ေျပာင္းလဲျခင္း
ငါ့ေျမႀကီးတို႔နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတခု
…….. ဒါဆို
ေက်းဇူးတင္စြာ ငါ တုန္႔ျပန္၏
ငါ ဆိုတာကိုလည္း ငါ ႐ုပ္သိမ္း၏။

KN

4 comments:

okn September 12, 2009 at 7:44 AM  

ကဗ်ာေကာင္းေလး တပုဒ္လာဖတ္သြားတယ္၊
ေအာက္ဆုံးတပုဒ္စလုံးဟာ အႀကိဳက္ဆုံးထဲက အႀကိဳက္ဆုံးပဲ..

ေလးစားစြာျဖင့္

ေက်ာ္ႏုိင္

ေျခလွမ္းသစ္ September 12, 2009 at 8:27 AM  

ကဗ်ာကအရမ္းဆန္းေနတယ္ဗ် ... နားလည္သလိုေတာ့ ခံစားသြားပါတယ္

laminkhin September 21, 2009 at 7:22 PM  

ေရာက္တယ္ ကိုဂင္ႀကီးေရ ကဗ်ာတယ္ေကာင္းပဲ

Rebel September 22, 2009 at 1:25 AM  

ျမန္မာေတြ ဘာေၾကာင္႔ ေအာက္က်ေနရလဲ (၁)

  © ဦးဂင္ႀကီး ျမန္မာ သို႕မဟုတ္ ေတာ္လွန္ဘေလာ္ဂါ ၂၀၀၈

ေအာက္မွ အေပၚသို႕