Tuesday, December 20, 2011

ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ေတြအမွန္တရားကိုေျပာၿပီ.....။

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္>>>

Sunday, August 7, 2011

(၂၃) ႏွစ္ေျမာက္ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု အခမ္းအနား (ဗြီဒီယို)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္>>>

Sunday, May 22, 2011

Seattle ေရာက္ခဲ့စဥ္က....

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္>>>

Wednesday, January 26, 2011

ဆုပ္ကိုင္မိတဲ့ လက္ဖ၀ါးတိုင္း၊ အင္အားမျဖစ္ဘူးေဟ့..(ခင္မမမ်ိဳး)


တခါတရံ အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြက်ရင္ သီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္ရင္း ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ အစဥ္ေလးေတြကို ျဖန္႕က်က္မိေလ့ရွိပါတယ္။ ခုတေလာမွာေတာ့ ကရင္နီရဲေဘာ္ေတြသီဆို ထားတဲ့ "ဆီျဖစ္မယ့္ ႏွမ္းတေစ့"၊ "ေဖာင္ဖ်က္စြန္႕ လြတ္ထြက္ခဲ့"၊ "အခ်ိန္တန္ျပီ" စတဲ့ သီခ်င္း ေလးေတြ၊ အဆိုေတာ္ ေဇာ္ပိုင္သီဆိုထားတဲ့ "လမ္းဆံု" သီခ်င္းေလးနဲ႕ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ ပါတီ၀င္ ဒီခ်စ္မ်ိဳး ေရးသားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးကို ဂီတအႏုပညာရွင္ ဦးရဲလြင္က သံစဥ္ထည့္ျပီး သီဆိုထားတဲ့ "ပန္းရဲ႕လမ္း" ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြကို နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းရဲ႕လမ္း သီခ်င္းထဲမွာ ကၽြန္မ အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ စာသားေလး တခုပါပါတယ္။ "ဆုပ္ကိုင္မိတဲ့ လက္ဖ၀ါး တိုင္း၊ အင္အားမျဖစ္ဘူးေဟ့" ဆိုတဲ့ စာသားေလးပါ။

ဒီစာသားေလးကို ၾကားမိတဲ့ အခါတိုင္း ကၽြန္မရဲ႕ အေတြးေလးေတြက အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာ ကို သတိရမိသြားတတ္ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က ဘုန္းၾကီးပ်ံပြဲခရီးစဥ္ ေလးတခုလဲပါပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မကမႏၱေလးမွာပညာသြားသင္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒါေပ မယ့္ ေက်ာင္းမပိတ္ရင္ေတာင္ေက်ာင္းလစ္ျပီး တလတခါေလာက္ ေတာင္ႀကီးကိုျပန္ေလ့ရွိ ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ရယ္လဲမဟုတ္။ ေတာင္ႀကီး- မႏၱေလး ခရီးစဥ္ေလးကို ကၽြန္မအေတာ္ပဲ စြဲစြဲလန္းလန္း ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရြာငံလမ္းလို႔ ကၽြန္မတို႔ေခၚၾကတဲ့ေတာင္ႀကီး-ေအာင္ ပန္း- ရြာငံ-ဟန္ျမင့္မိုရ္- မႏၱေလးလမ္းေလးကိုပါ။ ရြာငံကေန မႏၱေလးဘက္ အထြက္မွာ ရွိတဲ့ ေရွးေဟာင္းဘုရားတဆူကိုသြားဖူးရတာ၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးျခံေတြကိုလိုက္ၾကည့္ရတာ၊ ကားလမ္း ေပၚကေန လွမ္းျမင္ရတဲ့ ျမစ္ေရျပင္ႀကီးကိုေငးေမာရတာေတြကို ကၽြန္မႏွစ္သက္ပါတယ္။ ဒီ ေဒသထဲေရာက္ရင္ ကၽြန္မစိတ္ေတြလန္းဆန္းသြားတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဒီေဒသကိုျဖတ္ျပီး ေတာင္ႀကီးကို ခဏခဏျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေတာင္ႀကီးကိုျပန္ျဖစ္ရင္း တခါတေလၿမိဳ႕အနီးတ၀ိုက္ကရြာေလးေတြကို အလည္သြားျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အိမ္အျပန္ခရီး တေခါက္မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘုန္းႀကီးပ်ံပြဲတခုကိုသြား ၾကဖို႕ အေဖာ္စပ္တာေၾကာင့္ သြားဖို႕စီစဥ္ျဖစ္ၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာတင္ ဘယ္လိုသြားမွာလဲ ဆိုတဲ့ျပႆနာကစတက္လာပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးပ်ံပြဲက ကၽြန္မတို႕ၿမိဳ႕နဲ႔အတန္ငယ္ေ၀းပါတယ္။ ေတာင္ေတြကိုျဖတ္ၿပီးေတာလမ္းကသြားရင္ ငါးနာရီေက်ာ္ၾကာႏိုင္ပါတယ္။ ဂ်စ္ကားနဲ႔သြား မယ္ဆိုရင္ေတာ့ နာရီအနည္းငယ္အတြင္းမွာေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကားနဲ႔သြားမယ့္သူနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္သြားမယ့္သူေတြ ႏွစ္အုပ္စုကြဲပါေလေရာ။ ကၽြန္မကေတာ့ ေတာေတာင္ေတြ၊ ျမစ္ ေခ်ာင္းေတြကိုႏွစ္သက္လြန္းလို႕ အခ်ိန္အားရတာနဲ႕ နီးစပ္ရာေတာလမ္းထဲလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ သြားေလ့ရွိသူဆိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေတာလမ္းခရီးအုပ္စုထဲ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႕ နံနက္ေျခာက္နာရီလူစုၿပီး၊ မြန္းမတည့္ခင္ေရာက္ေအာင္ခရီးစႏွင္ၾကပါတယ္။ ကနဦး အစမွာေတာ့ အားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပါပဲ။ ႏွစ္နာရီ၊ သံုးနာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ကစၿပီး ၿငီးျငဴလာၾကပါတယ္။ ေတာလမ္းခရီးကိုေရြးမိတာမွားျပီတဲ့။ ဂ်စ္ကားနဲ႕သာလိုက္သြားမိရင္ ခု ခ်ိန္ဆိုေရာက္ေလာက္ၿပီလို႔ဆိုၾကပါတယ္။ ခရီးကလဲ ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလာပါတယ္။ လမ္းျပ ေပးတဲ့ပအို၀့္အမ်ိဳးသားလူငယ္ေလးကိုလဲ လမ္းမွန္ရဲ႕လားလို႔လိုက္ေမးၾကပါတယ္။ တေယာက္ နဲ႔တေယာက္လဲအျပစ္ျမင္လာၾကပါတယ္။ စထြက္စတုန္းကလမ္းေခ်ာ္တတ္တဲ့ ေနရာေလးေတြ ဆို တေယာက္နဲ႔တေယာက္ လမ္းကမ္းၿပီးေဖးကူေပးၾကပါတယ္။ အဲဒီစိတ္ေလးေတြကလဲ တစ တစေပ်ာက္သြားသလိုပဲ။ တခ်ိဳ႕ဆို ေနာက္လူေတာင္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ေတာင္အတက္လမ္းေတြ မွာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္တက္သြားတာေတြေတာင္ ရွိလာပါတယ္။

အဲလိုနဲ႕ ေလွ်ာက္လာလိုက္ၾကတာ ေလးနာရီေက်ာ္ေလာက္အၾကာမွာ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ရြာ ေလးတရြာကို ေရာက္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးပ်ံပြဲသြားမယ့္ ခရီးသည္တင္ဂ်စ္ကားတခ်ိဳ႕လဲ အဲဒီမွာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ လူဆယ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္လိုက္ၾကပါတယ္။ ကားႀကံဳလိုက္ခ်င္သူေတြရွိရင္ ဒီရြာကလမ္းဆံုပဲမဟုတ္လား။ ေလးေယာက္ကကားႀကံဳဆက္ လိုက္သြားပါတယ္။ က်န္တဲ့ကၽြန္မတို႔ငါးေယာက္နဲ႕ လမ္းျပေကာင္ေလးကေတာ့ ခရီးဆက္ ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးပ်ံပြဲေရာက္ေတာ့မြန္းတည့္ျပီးေနပါၿပီ။ ဆာေလာင္ေနၾကၿပီမို႕ ေ၀ ေနတဲ့ ထမင္းထုပ္ေလးေတြကို တန္းစီၿပီးအျမန္ေျပးယူရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေနအရမ္းမပူမယ့္ တေနရာကိုရွာၿပီး ေမာေမာနဲ႔ထိုင္စားမိၾကပါတယ္။ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာထည့္သယ္လာၾကတဲ့ ငါးေျခာက္ေၾကာ္၊ပဲပုတ္ေထာင္းေၾကာ္ေလးေတြကိုေ၀မွ်စားျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာကၽြန္မ သတိထားမိသြားတာတခုက ခရီးစထြက္လာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကိုးေယာက္လံုး ထမင္းလက္ ဆံုမစားျဖစ္ၾကေတာ့ေပမယ့္ အဲဒီေန႕နံနက္ကမွေတြ႕ရတဲ့ လမ္းျပေကာင္ေလးနဲ႕ေတာ့ လက္ ေရတျပင္တည္းထမင္းစားျဖစ္ေနတာကိုပါ။

လူ႕ဘ၀ခရီးလမ္းကိုေလွ်ာက္ၾကတာမွာလဲ ဒီလိုပဲႀကံဳရဦးမယ္လို႔ ဒီတုန္းက ကၽြန္မေတြးလိုက္ မိပါတယ္။ ပန္းတိုင္တူတိုင္းလဲ သြားၾကတဲ့လမ္းေတြက တူခ်င္မွတူၾကမွာပါ။ လမ္းေလွ်ာက္ခရီး ကိုေရြးၿပီးမွ ခရီးမဆံုးခင္ ကားႀကံဳလိုက္ခ်င္သူေတြလဲရွိခ်င္ရွိမွာပါ။ လူတဦးခ်င္းစီရဲ႕ ခံႏိုင္ရည္၊ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ဇြဲလံု႔လေတြကမတူၾကပါဘူး။ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးၾကရတဲ့ဘ၀ေတြမို႔ လမ္းဆံု မွာ လမ္းခြဲသြားမယ့္သူေတြကို အျပစ္တင္ေနတာ၊ မသြားဖို႔တားေနတာေတြက အဓိပၸာယ္မရွိ လွပါဘူး။ အေရးႀကီးတာက ကိုယ္သြားရမယ့္ပန္းတိုင္အတြက္၊ ကိုယ္နဲ႕အတူခရီးဆက္မယ့္လူ ေတြရဲ႕လက္ေတြကို ခိုင္ခိုင္မာမာဆုပ္ကိုင္ထားႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။

အဲဒီသေဘာတရားေလးေတြကို "ဆုပ္ကိုင္မိတဲ့ လက္ဖ၀ါးတိုင္း အင္အားမျဖစ္ဘူးေဟ့" ဆိုတဲ့ စာသားေလးက ျပန္ၿပီးအမွတ္တရျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အင္အားမျဖစ္မယ့္ လက္ဖ၀ါးေတြအမ်ားႀကီးထိေတြ႕ၿပီး လက္ဖ၀ါးခ်င္းထိ ခတ္ေနတာထက္စာရင္ အင္အားျဖစ္ေစမယ့္လက္ဖ၀ါးေလးေတြပဲ မိမိရရ ခ်ိတ္ဆက္လိုက္တာ က ပိုၿပီးအက်ိဳးေက်းဇူးရွိမွာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

ခင္မမမ်ိဳး (၂၇၊ ၁၊ ၂၀၁၁)

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္>>>

Sunday, January 23, 2011

ေအာ္ရီဂြန္ျပည္္နယ္မွ HIV- AIDS ေဝဒနာရွင္မ်ားအတြက္ ရံပံုေငြေစ်းေရာင္းပြဲ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်ား



ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ HIV လူနာမ်ားအတြက္ ရံပံုေငြေစ်းေရာင္းပြဲကို ေအာ္ရီဂြန္ျပည္နယ္ ေပါ့တလန္ၿမိဳ႕ IRCO အားကစားခန္းမတြင္ ဇႏၷဝါရီ္လ(၂၂)ရက္ နံနက္(၁၀)နာရီမွ ေန႕လည္ (၄) နာရီအထိ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ပြဲေတာ္က်င္းပမႈကို ေအာ္ရီီဂြန္ျပည္နယ္မွ ေစတနာ ရွင္ျမန္မာမိသားစုမ်ား၊ ျပည္သူ႔ဂုဏ္ရည္ဝိုင္းေတာ္သားမ်ား၊ ေအာ္ရီဂြန္လူငယ္မ်ားမွ တက္ႂကြ စြာလုပ္အားေပးေဆာင္ရြက္ၾကၿပီး ျမန္မာမိသားစု(၁၆)စုႏွင့္ ေအာ္ရီဂြန္လူငယ္မ်ားမွ ေစ်းဆိုင္ မ်ားတည္ခင္းေရာင္းခ်ၾကပါတယ္။
ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္သ႔ိုျမန္မာမိသားစုမ်ားႏွင့္အေမရိကန္မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕လာေရာက္အားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ စုစုေပါင္းလူဦးေရ (၃၀၀) ဝန္းက်င္လာေရာက္အားေပးခဲ့ၾကၿပီး လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ေအာ္ရီဂြန္ျပည္နယ္ရွိွ လူငယ္မ်ားကိုေပးပို႔ေသာ အမွာစကား ဗြီဒီယိုျဖင့္ ပြဲေတာ္ကိုစတင္ဖြင့္လွစ္ကာ ကာရာအိုေကသီခ်င္းမ်ားသီဆိုျခင္း၊ စံုလင္လွေသာ ျမန္မာ့အစား အစာေပါင္းစံုတည္ခင္းေရာင္းခ်မႈမ်ားကိုအားေပးျခင္းမ်ားျဖင့္ ပြဲေတာ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပြဲေတာ္၏အဆံုးသတ္အစီအစဥ္အျဖစ္ ေအာ္ရီဂြန္ လူငယ္မ်ားမွ Heal the World သီခ်င္းကို စုေပါင္းသီဆိုခဲ့့ၾကပါတယ္။
ပြဲေတာ္တြင္တည္ခင္းေရာင္းခ်မႈမွရရွိေသာ အလွဴေငြစုစုေပါင္းေဒၚလာ(၂၂၀၀)တိတိကို ျမန္မာ ျပည္အတြင္းရွိ HIV ေဝဒနာသည္မ်ားအတြက္ ေပးပို႔လွဴဒါန္းသြားမယ္လို႕ သိရွိရပါတယ္။

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္>>>

Saturday, January 22, 2011

ေအာ္ရီဂြန္မွ လူငယ္မ်ားသို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမွာစကား..

အျပည့္အစံုဖတ္ခ်င္ရင္>>>

  © ဦးဂင္ႀကီး ျမန္မာ သို႕မဟုတ္ ေတာ္လွန္ဘေလာ္ဂါ ၂၀၀၈

ေအာက္မွ အေပၚသို႕