‘ သစၥာေသေသာ္ ’
---------------
သစၥာ ေသေသာ္
ေသတဲ့ သစၥာ
ထို စ်ာပန
ျပာခ်ပစ္တာ အေကာင္းဆုံး ၊၊
ေျမပုံ ေနရာ
မမွတ္ပါ နဲ႔
ထိုေနရာ ၌
ပန္းမစိုက္ နဲ႔
စိုက္တဲ့ပန္းပင္ ဂုဏ္ပ်က္နိုင္ - ၊၊
ထူးျခားတာက
ထို စ်ာပန...
ေရာက္လာၾကသူ ႐ႈၾကသူနဲ႔
ဝိုင္းဝန္းၾကသူ ပို႔ၾကသူကား
ရန္သူျဖစ္ခဲ့ နာက်ည္းခဲ့သူ
ခါးသည္းခဲ့ၾက တိုက္ခဲ့ၾကသူ
မုန္းတီးသူေတြ...
မုန္းသူေတြက ပန္းေခြ ခ် ၿပီး
ရန္သူေတြက စ်ာပနစကား
ျမြက္ၾကားသီဟ ဂုဏ္ျပဳ ၾက ေပါ့...
တရံခါက
သံေယာဇဥ္ျဖစ္ ခ်စ္ခဲ့ၾကသူ
ခ်စ္ဦးသူေတြ... မိတ္ေဆြေတြ ကား
စကားထဲပင္ မထည့္ခ်င္ေတာ့
ရင္မွာေမ့လိုက္ ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တာ
ကာလၾကာျပီ
လာဖို႔ေဝးစြ ႏႈတ္မဟခ်င္
ပန္းေခြခ်ဖို႔ ေဝလာေဝး ၊၊ ၊၊
( ဝင္းတင့္ထြန္း )
၁၉၈၃၊ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း
Monday, September 29, 2008
‘ သစၥာေသေသာ္ ’...(ဝင္းတင့္ထြန္း)
ပင္လယ္ခ်စ္သူ....(ခၽြန္း)
ပင္လယ္ခ်စ္သူ
ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ မႈန္တိုင္းသတင္းေတြ ဆက္တိုက္ပါလာၿပီး တေန႕ထူးထူးျခားျခား တေနရာ မွာ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုး ၿပိဳပ်က္လဲက် ကုန္ေပမဲ့ အိမ္တလံုးက ထီးထီးႀကီး က်န္ေန ခဲ့တာ ေတြ႕မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူအားလံုးကလံုၿခံဳတဲ့ေနရာေတြမွာ။ မႈန္တိုင္းလာေတာ့မယ္ ဆိုရင္ပဲ လံုၿခံဳတဲ့ ေနရာေတြကိုေရြ႕ဖို႕ အစိုးရကစီစဥ္ေတာ့ မေရြ႕ခ်င္တဲ့သူကရွိေသးတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုး ပ်က္စီးေၾကမြေနေပမဲ့ ေသဆံုးတဲ့စာရင္းက ဆယ္ဂဏန္းထက္မပို။ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မဲဆြယ္မယ့္သမၼတေတြကလည္း စာနာစိတ္ေတြနဲ႕ သူတို႕ကိစၥကိုဦး စား မေပး။ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ဆိုေပမဲ့ သူ႕ဘက္၊ ကိုယ့္ဘက္ မွ်မွ်တတ။ ေၾသာ္.. လူလူျခင္း အတူတူေတာင္ လူျဖစ္ရတဲ့ ဘဝျခင္းက မတူ။ အင္း… တူေအာင္ၫိွဖို႕ကလည္း သၾကားမင္း ေတာင္မတတ္ႏိုင္ဘူးထင္ပါတယ္။
တို႕ဗမာျပည္မယ္ေလ… သူမ်ားႏိုင္ငံလို ေလမႈန္တိုင္းခဏခဏတိုက္လို႕ကေတာ့ အခု ေလာက္ဆို လူေတြ ( ျပည္သူ ) ေတာင္က်န္ပါ့ ေတာ့မလားပဲ။ ေမလဆႏၵခံယူပြဲကိုဖ်က္ဖို႕ အခ်ိန္ကိုက္ေရာက္လာတဲ့ မႈန္တိုင္းကိုေတာင္ န.အ.ဖက ဂရုမစိုက္။ သူမိုက္ခ်င္သလို မိုက္ရဖို႕ အတြက္ လိုင္စင္ရေရးကို ဦးစားေပးလုပ္သြားလိုက္တာ ကမၻာကေတာင္တုန္လႈပ္ရတဲ့အထိ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ရင္ထဲမွာမခံခ်ိမခံသာနဲ႕ ဘာ လုပ္လို႕ လုပ္ရမွန္းမသိႏိုင္ေအာင္ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚက အတံုးအရံုးေသဆံုးေနၾကတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြၾကည္ရင္း တခ်ိန္လံုးငိုေန မိတာ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္လည္း ဒီအထဲပါသြားၿပီလား။
၁၉၉၂- ၁၉၉၃ ကိုယ္အေဝးသင္ တက္တုန္းကပါ။ ေက်ာင္းက စာေပးပြဲေျဖကာနီးမွ ၁၀ ရက္ေလာက္ေက်ာင္းတက္ရတာဆိုေတာ့ မူလ တန္းေက်ာင္းေလးတခုမွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ေနခဲ့ တယ္။ ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းက ဧရာဝတီျမစ္ေခ်ာင္းနားက ျမစ္က်ဳိး ဆိုတဲ့ရြာကေလး။
ေရပတ္လည္ဝိုင္းထားတဲ့ ကုန္းလို႕ဆိုရေပမဲ့ ကုန္းေပၚမွာလည္း ေရေတြ။ လယ္ကြင္း ေတြရဲ႕ေဘးမွာ က်မသင္ရတဲ့စာသင္ေက်ာင္း။ လမ္း ဆိုလို႕ ေက်ာက္တံုးကေလးေတြ ခင္းထား ေပမဲ့ ေျမနီေစးေစးေတြေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ရအေတာ္ခက္တဲ့ေနရာ။ မနက္ဆို ေက်ာင္းေရွ႕ ျမစ္လက္တက္ေလးမွာ မုန္းဟင္းခါးသည္က ေလွေလးတစင္းနဲ႕။ ကိုယ့္ေနရာက ေက်ာင္း ေထာင့္မွာ အခန္းငယ္ေလးဖြဲ႕ေပးထားတယ္။ ရန္ကုန္ကေနလာတဲ့ ဆရာမနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္အ တူတူ။
ကေလးေတြက ပညာလိုခ်င္ရွာၾကလို႕သာ။ ေက်ာင္းကိုလာရတဲ့လမ္းက ဗြက္တတန္၊ ေရတတန္။ လယ္ကြင္းေတြကိုျဖတ္ၿပီး လာလိုက္ၾက တာ၊ ေက်ာင္းေရာက္ရင္ တကိုယ္လံုးဗြက္ ေတြလူးလို႕။ ေက်ာင္းေရွ႕ကေရကန္မွာ ေပေနတာေတြကိုေဆးၿပီး အပိုယူလာတဲ့အဝတ္နဲ႕လဲ ၾကရတယ္။ လက္ေတြ႕ဘဝကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြက သူတို႕ေနရာနဲ႕သူတို႕ အသံုးခ်တတ္ ၾကတယ္။ စာသင္ခန္းဆိုတာကလည္း အ မိုးနဲ႕အကာသာရွိၿပီး ၾကမ္းခင္းကမရွိ။ တခါတခါ မိုႀကီးလာရင္ စာသင္ခန္းထဲအထိ ေရဝင္တတ္လို႕ ေျခတံရွည္ခံုကေလးေတြနဲ႕ သင္ၾကရ တာ။
Wednesday, September 24, 2008
Monday, September 22, 2008
ဖြတ္သားဟင္းတခြက္ႏွင့္ခ်စ္သက္ေသ...(ခၽြန္း)
ဖြတ္သားဟင္းတခြက္ႏွင့္ခ်စ္သက္ေသ
က်မရဲ႕ဆင္ဦးစီးက က်မကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲဆိုတာ စာဖတ္သူေတြကုိသိေစခ်င္႐ံုေလးပါ။ က်မတို႕ထိမ္းျမားၿပီးကာစ ပစၥည္းမဲ့တို႕ ေဒသေလးမွာပါ။ စားစရာဆန္ကလြဲရင္ က်န္တာရွာစားၾကရတဲ့ေနရာေလးပါ။ ႐ွာစားရတာက ေတာထဲက ဟင္းသီးဟင္းရြက္နဲ႕ အ ေကာင္ဗေလာင္ရယ္၊ ေခ်ာင္းထဲကငါးကေလးေတြရယ္ကို ရွာစားၾကရ တာပါ။ ပိုက္ဆံရွိရင္ေတာ့ တညအိပ္သြားရတဲ့ ေစ်းဆိုင္ေလး ေတြရွိတဲ့ေနရာမွာလိုခ်င္တာေတြ ဝယ္လို႕ရပါတယ္။ တလကိုတခါေလာက္သြားေလ့ရွိၾကပါတယ္။ တလစာစားဖို႕ ဟင္းခ်က္ရာ မွာသံုးဖို႕ တိုလီနဖာနဲ႕၊ ဆပ္ျပာ၊ သြားတိုက္ေဆးေလာက္သာပံုမွန္ဝယ္ႏိုင္ၿပီး ဟင္းစားဖို႕ ကေတာ့ ေတာတိုးရင္းေျဖရွင္းၾကတာမ်ားပါတယ္။
က်မကေတာတိုးတာဝါသနာပါတယ္။ အရြက္ေတြ၊ အသီးေတြခူးရတာ အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္။ မႈိမ်ားေတြ႕ၿပီဆို အေပ်ာ္ဆံုးဘဲ။ မႈိၾကေတာ့လဲ ေတြ႕ခဲပါတယ္။ ေတြ႕ျပန္ရင္လဲ ဆင္ဦးစီးနဲ႕က်မ စကားမ်ားၾကရၿမဲ။ သူကမႈိကိုသိပ္မႁကိုက္သလို မႈိေတာင့္မွာစိုးရိမ္တတ္တယ္။ က်မကေတာ့မႈိဆိုသိပ္ႁကိုက္။ သူကေတာ့အသားဆို ဘာသားျဖစ္ျဖစ္လာထားဘဲ။ ႏွစ္ေယာက္သားကဆန္႕က်င္ဖက္။ ဒါေပမဲ့ ပစၥည္းမဲ့ ေတြပီပီ ျပႆနာေတာ့မရွွိခဲ့ပါဘူး။ လူေတြကပစၥည္းနည္းေလ ျပႆနာနည္းေလပဲမဟုတ္လား။ အခုေတာ့အရင္းရွင္ႏိုင္ငံမွာ ဝင္ေငြနဲ႕ ထြက္ေငြေတြကိုတြက္ခ်က္ရွယ္ယာခြဲရင္း တခါတခါ စကားမ်ားရလို႕ ပစၥည္းမဲ့ေဒသကိုျပန္သတိရမိပါရဲ႕။
တေန႕.. ေန႕စဲြအတိအက်မမွတ္မိေပမဲ့ အဲ့ဒီေန႕က က်မမႈိရတဲ့ေန႕။ သရက္ပင္ႀကီးတပင္ေလတိုက္လို႕လဲေနတာၾကာၿပီ။ အဲ့ဒီေပၚမွာ ေပါက္ေနတဲ့မႈိေတြ။ မႈိစထြက္ကတည္းကေတြ႕ေပမဲ့ စားလို႕ရ၊ မရ မေသခ်ာလို႕မႏႈတ္ခဲ့ဘဲ၊ ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာမွ ေတာင္ယာကျပန္လာ တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံသားကရင္တစု အလုအယက္ႏႈတ္ၾကတာေတြ႕မွ ကိုယ္လည္းဝင္ႏႈတ္တာ ကိုယ့္မွာပါလာတဲ့ဇကာေလးနဲ႕ တခါေၾကာ္စာရခဲ့ တယ္။ စားလို႕ရတာေသခ်ာတဲ့အၾကာင္းျပခ်က္ရလို႕ ဝမ္းသာအားရနဲ႕အိမ္ျပန္ၿပီးမႈိႏွင့္တကြ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ဆင္ဦးစီးက အင္တင္တင္ဘဲ။ ဒါနဲ႕ပိုေသခ်ာေအာင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေရေခ်ာင္းနားမွာေနတဲ့ အမိုးႀကီးတို႕လင္မယားဆီမွာ အတည္ျပဳခ်က္ယူလိုက္ရ ေသးတယ္။ အမိုးႀကီးတို႕က စားလို႕ရတဲ့အၾကာင္းေျပာမွ မႈိေၾကာ္ဖုိ႕ပါမစ္ကို ဆင္ဦးစီးကခ်ေပးတာ။ ဒါေတာင္ကန္ဇြန္းရြက္ပါမွွေၾကာ္ရမယ္ဆိုလို႕ ေတာင္ေစာင္းနားက ေရအိုင္ေဘးမွာေပါက္ေနတဲ့၊ ခူးလြန္းလို႕အတက္ထြက္ေႏွးေနတဲ့ ကန္ ဇြန္းပင္က ထြက္ကာစအညြတ္ ေလး၊ငါးညြတ္ကို မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ သြားၿပီး ခူးလိုက္ရေသးတယ္။
မနက္စာစားၿပီးဆင္ဦးစီးတေရးတေမာအိပ္တုန္း က်မလည္း ညစာခ်က္ဖို႕အတြက္ ဆန္ဗန္းရယ္၊ မႈိုဇကာရယ္ယူၿပီး တဲေရွ႕က ကြပ္ျပစ္မွာ ထိုင္ၿပီီး ဆန္ေရြးေနတုန္း ခပ္သဲ့သဲ့ေအာ္သံတခုၾကားလိုက္ရတယ္။ ဘာသံပါလိမ့္ဆိုၿပီး နားစိုက္ေထာင္လိုက္ရင္း အသံကေပ်ာက္သြား ရင္းျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသံမွန္းေဝခြဲလို႕မရဘူး။ ေတာထဲမွာက အသံအမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကားရေပမဲ့ က်မ မခြဲျခားတတ္ဘူး။ ေမ်ာက္သံ၊ ေခ်သံ၊ ေဝးေဝးကလူေအာ္သံ သဲ့သဲ့ ေတြဟာ က်မနားထဲမွာ တူေနသလိုထင္ရတယ္။ အသံကေပ်ာက္သြားလိုက္၊ ျပန္ၾကားရလိုက္နဲ႕ ေခ်ေအာ္ သံျဖစ္မွာပါေလဆိုၿပီး ဆင္ဦးစီးနဲ႕မေတြ႕ခင္က အျဖစ္အပ်က္ တခုကို သတိယမိသြားတယ္။
ကဗ်ာတပုဒ္...(ေမာင္တင္ထြန္း)
ကဗ်ာတပုဒ္ 
ငါေရးေနတဲ့ ကဗ်ာသစ္
ျမားတစင္းလို ပစ္ခြင္းနိုင္ခဲ့လွ်င္
စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ ရင္၀တည့္တည့္ကို
ထြင္းေဖါက္နိုင္တဲ့ျမား … ျဖစ္ပါေစသား။
ငါေရးေနတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္
ရန္သူ႔နွစ္လံုးသားကို ဆြဲဆုတ္မႊေခ်နိုင္ခဲ့ေသာ္
ဘုရားသားေတာ္ေတြကိုသတ္တဲ့
နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ နွစ္လံုးသားမ်ား …
အျမစ္ပါမက်န္ … ဆြဲထုတ္ေခ်မႈန္းႏိုင္ေစသား။
ငါေရးေနတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္နဲ ့
ငါ့နွစ္လံုးသားကို ထုဆစ္သစၥာဆိုရေသာ္
မေလ်ာ့ေသာမာန္တင္းကာထန္
ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္သြားရန္
ေတာ္လွန္သစၥာ ပန္ပါ၏ ...။ ။
ေမာင္တင္ထြန္း
20-1-2008
ေန႕သစ္ ဝဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။
Thursday, September 18, 2008
Monday, September 15, 2008
ပခုကၠဴ - စက္တင္ဘာ နဲ႔ သမိုင္းစဥ္ထဲက ေရႊဝါေရာင္မွတ္တိုင္မ်ားဆီ....(ဝင္းတင့္ထြန္း)
ပခုကၠဴ - စက္တင္ဘာ နဲ႔ သမိုင္းစဥ္ထဲက ေရႊဝါေရာင္မွတ္တိုင္မ်ားဆီ -
------------------------------------------------
(အက္ေဆး) ( ၁ )
စက္တင္ဘာလထဲ ေရာက္ကတည္းက၊ ေႀသာ္ - ေရႊဝါေရာင္လွဳပ္ရွားမႈႀကီး ႏွစ္ပတ္ လည္ တိုင္ခဲ့ပါေပါ့ လား...ဆို တဲ့အေတြးေတြ ရင္ထဲမွာ တရိပ္ရိပ္ေဝလာခဲ့ရျပန္ပါတယ္၊၊ ေရႊဝါ ေရာင္လွဳပ္ရွားမွဳ - သံဃာ့လွဳပ္ရွားမွဳ - ဆိုတဲ့ အသံေတြနဲ႔အတူ၊ တဆက္တည္းလိုလိုရင္ထဲ ေျပးဝင္လာတာက ‘ပခုကၠဴ’ ‘ပခုကၠဴ’ ဆိုတဲ့ အမည္နာမပါပဲ၊၊
ပခုကၠဴ ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔အမိဗမာနိုင္ငံေတာ္ႀကီးရဲ႔ အလယ္ပိုင္းေဒသက ထင္ရွားတဲ့ ျမိဳ႔ႀကီးတျမိဳ႔ ရဲ႔ နာမည္ဆို တာ လူတိုင္းသိႀကျပီးသားပါ ပဲ၊၊ ဗမာဆန္တဲ့ အညာဟန္ကို ခ်စ္သူ ပခုကၠဴသား ပခုကၠဴႏြယ္တခ်ိဳ႔ကေတာ့၊ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ ပခုကၠဴကို အညာေျမ အညာေဒသအ ျဖစ္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သတ္မွတ္ေျပာဆို ေရးဖြဲ႔ႀကတာေတြလဲ ရွိ ပါတယ္၊၊ ပခုကၠဴနယ္သား ျဖစ္တဲ့ ဆရာျမသန္းတင့္ကေတာ့၊ သူ႔ေမြးရပ္ေျမကို တမာရိပ္ မန္က်ီးရိပ္ ထေနာင္းရိပ္ ေတြနဲ႔ လြမ္းစရာ့အညာေဒသအျဖစ္ လွလွပပ ဆြတ္ဆြတ္ပ်ံ႔ပ်ံ႔ ေရးျခယ္ဖြဲ႔ႏြဲ႔ခဲ့ဖူး ပါတယ္၊၊ ပခုကၠဴဟာ စာေပအနု ပညာသမားေတြ ထြက္သလို၊ နိုင္ငံေရးသမားေတြလဲ ထြက္တဲ့ သမိုင္းရွိတဲ့ ျမိဳ႔တျမိဳ႔ ပါ ၊၊ သမိုင္းစဥ္ဆက္ ထင္ရွား တဲ့ သံဃာေတာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြလဲ ထြန္းေတာက္ ေပၚထြက္ သီတင္းသုံးခဲ့ႀကတဲ့ ဘူမိနက္သန္အထင္ကရ ျမိဳ႔ႀကီးတျမိဳ႔လဲ ျဖစ္ပါတယ္၊၊ က်ေနာ္တို႔ ဗမာ နိုင္ငံရဲ႔ ေထရဗုဒၵဘာသာသာသနာသမိုင္းမွာ- ပရိယတၱိသာသနာနဲ႔ပတ္သက္ရင္၊ ကုန္းေဘာင္ ေနာက္ဆုံးမင္းဆက္ ထီးနန္းစိုက္ရာ ရတနာပုံမႏၱေလးျမိဳ႔ႀကီး ျပီးရင္အထက္ဗမာနိုင္ငံမွာ အထင္ရွားဆုံးျဖစ္တာကေတာ့ ပခုကၠဴၿမိဳ႔ႀကီးပါပဲ၊၊ စာေပပရိယတၱိ လိုက္စားႀကမယ့္ သံဃာ ေတာ္အရွင္သူျမတ္ေတြအတြက္ပရိယတၱိစာေပသင္အံပို႔ခ်ရာေက်ာင္းတိုက္ႀကီးေတြ အစီအရီ ေပၚထြန္းခဲ့ ရာမွာ၊ မႏၱေလး၊ အမရပူရ တို႔နဲ႔အျပိဳင္၊ ပခုကၠဴစာသင္တိုက္ႀကီးေတြဟာလဲ ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္၊၊
သံဃာ့ေလာကမွာ အစဥ္အလာႀကီးတဲ့ ျမိဳ႔တျမိဳ႔ျဲဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊၊ အနီးေခတ္သံဃာ့ေလာကမွာ ပရိယတၱိစာေပနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေနတဆူ၊လတဆူ ေက်ာ္ေစာထင္ရွားခဲ့တဲ့၊ အမရပူရ မဟာ ဂႏၵာရံုစာသင္တိုက္ႀကီးကို စနစ္တက် တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့၊ ေထရဝါဒဗုဒၵဘာသာစာေပ က်မ္းဂန္္ ေပါင္းမ်ားစြာကို ေရးသားျပဳစုသြားခဲ့တဲ့ ရွင္ဇနကာ ဘိဝံသလို ဆရာေတာ္ႀကီးပင္လွ်င္၊ ငယ္ ရြယ္စဥ္ ပထမႀကီးတန္းေအာင္ျပီးစဥ္က ပခုကၠဴျမိဳ႔ မဟာဝိသုတာရာမ ေက်ာင္းတိုက္ကို သြားျပီး စာဝါတက္ခဲ့ရဖူးပါတယ္၊၊ ပရိယတၱိစာေပကို ပခုကၠဴမွာသြားျပီး ဆည္းပူးေလ့ လာသင္ အံခဲ့ ရဖူးပါတယ္၊၊ အထက္ဗမာနိုင္ငံမွာ မႏၱေလးျမိဳ႔ ႀကီးျပီးရင္၊ သံဃာ့ျမိဳ႔လို႔ေတာင္ ေျပာရေလာက္ တဲ့ေနရာဟာ ပခုကၠဴ ျမိဳ႔ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊၊
ထူးထူးျခားျခား တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ထပ္မံျပီးေတြ႔ရတာကေတာ့၊ အမိဗမာနိုင္ငံေတာ္ရဲ႔ ဗုဒၾၶြဘာသာသာသနာ သမိုင္းလမ္းေႀကာင္းမွာ -ပခုကၠဴဟာ အဲဒီလို ပရိယတၱိသာသနာ စည္ပင္ ထြန္းကားေရးနဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ဆက္ႏြယ္ ပတ္သက္ေနတဲ့ ျမိဳ႔ႀကီး ျဖစ္ရုံမက၊ ဗမာ့နိုင္ငံေရးလွဳပ္ ရွားမွဳသမိုင္းလမ္းေႀကာင္းမွာ - အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ အတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံရြက္ေဆာင္ ေဖၚျပသြားခဲ့ႀကတဲ့ သံဃာ့အာဇာနည္ႀကီးေတြနဲ႔လဲ ဆက္ႏြယ္ပတ္သက္ေနတဲ့ ျမိဳ႔ႀကီးတျမိဳ႔ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာပါပဲ၊၊ ဘာ့ေႀကာင့္လဲ၊ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ၊၊
ဗမာ့နိုင္ငံေရးလွဳပ္ရွားမွဳသမိုင္းမွာ- ဗမာျပည္က ဘယ္နိုင္ငံေရးသမား ေတာ္လွန္ေရး သမားမဆို၊ ေလးေလးစား စားတန္ဖိုးထား ဦးခိုက္အသိအမွတ္ျပဳရထားရမယ့္၊ အျငင္းပြား ဖြယ္မရွိ - တကယ့္အထင္ကရ သံဃာ့အာဇာနည္ ႀကီးႏွစ္ပါး ရွိခဲ့ပါတယ္၊၊ အဲဒါကေတာ့- ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမနဲ႔ ဆရာေတာ္ အရွင္ဦးဝိစာရပါပဲ၊၊
Thursday, September 11, 2008
ေနာက္ဆုံးတုိက္ပြဲကုိ ဦးတည္မလား၊ အမိႈက္ပုံးထဲက ၾကားစကား နားေထာင္မလား
ေနာက္ဆုံးတုိက္ပြဲကုိ ဦးတည္မလား၊ အမိႈက္ပုံးထဲက ၾကားစကား နားေထာင္မလား
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
ေလာင္စာဆီေစ်းတက္မႈကို ဆႏၵျပမႈႀကီးနဲ႔ စက္တင္ဘာသံဃာ့ အေရးအခင္းႀကီး တႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ နအဖကို ႏိုင္ငံ တကာအဝန္းအဝိုင္းမွာ ေနရာေပးေစလိုတဲ့ အသံေတြ၊ နအဖ ေဖာ္ထုတ္တဲ့ အခင္းအက်င္းသစ္ကို လက္ခံခိုင္းသံေတြ ၾကားလာရတာဟာ အံ့ၾသစရာ၊ ရင္နာစရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ အေရးေတာ္ပံုတရပ္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္လာတဲ့အခါမွာ စိတ္ပ်က္လာသူ၊ စိတ္ဓာတ္က်သူ၊ ခြာထြက္သူ၊ လက္နက္ခ်သူ စတာေတြ ေပၚေပါက္ေလ့႐ွိတာ မဆန္းပါဘူး။ တရားခံ႐ွာၾက၊ တဦးဦးအေပၚ ပံုခ်ဖို႔ႀကိဳးစားၾက၊ စတာေတြ လည္း မဆန္းပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚမွာ စီးကရက္႐ိႈက္၊ ဘီယာစုတ္ရင္း ေလကန္သံုးသပ္တာ လုပ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္၊ သမိုင္းမွာပါမယ့္ ကိုယ့္အခန္းနဲ႔ ကိုယ္အရလို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔။
ဒါေပမယ့္ အေရးေတာ္ပံုကို ဆက္ခံၾကမယ့္၊ အေရးေတာ္ပံုရဲ႕ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ တာဝန္ေတြကို ဆက္သယ္ေဆာင္္ၾကမယ့္ လူေတြက ေတာ့ သံုးသပ္တာကို ဇိမ္ခံတဲ့အလုပ္လို လုပ္မေနပါဘူး။ ကိုယ့္ေသေရး႐ွင္ေရးကိစၥလို ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တာေတြထဲမွာ အမွား၊ ဒါမွမဟုတ္ သင္ခန္းစာကိုေတြ႕ရင္ တာဝန္႐ွိခဲ့သူကို အျပစ္တင္ေနတာထက္ ဒီအမွားမ်ိဳးကို ဘယ္လိုေ႐ွာင္မယ္၊ ပိုေကာင္းတာ ဘာရွိသလဲဆိုတာကို ႐ွာေဖြစူးစမ္းၾကပါတယ္။
တကယ္ေျပာရရင္ စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းလို နအဖစစ္အစိုးရကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့တဲ့ကိစၥမ်ိဳး တခုမွမ႐ွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ နအဖဟာ ျပည္ပက ဘယ္ဖိအားကိုမွ ျပည္တြင္းက လူထုအားေလာက္ မေၾကာက္ဘူး။ ျပည္ပက ဘယ္ပိတ္ဆို႔မႈ (sanctions) မွ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ပတၱနိကၠဳဇၨနကံေဆာင္တာေလာက္ မထိေရာက္ဘူးဆိုတာ အားလံုး ေတြ႕ခဲ့ၾကရ ပါၿပီ။
၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္၊ စက္တင္ဘာ ျဖစ္စဥ္မ်ားဟာ နအဖကို ဖယ္႐ွားခ်င္ရင္ ျပည္တြင္းကအင္အားကိုသာ အားကိုးရမယ္၊ ျပည္တြင္းလုပ္ ငန္းသာ အဓိက ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကို အတည္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စစ္အာဏာ႐ွင္လက္ေအာက္ ဗမာျပည္ရဲ႕အေျခအေနမွာ လူထုအံုႂကြမႈေတြ အခ်ိန္မေ႐ြး ေပါက္ကြဲႏုိင္တယ္ ဆိုတာကိုလည္း အထင္အ႐ွားျပသခဲ့ပါတယ္။
လူထုအံုႂကြမႈဟာ ဘယ္ေနရာဘယ္ေထာင့္ကမဆို ေပၚႏိုင္တယ္။ ေက်ာင္းသားသာမက အလုပ္သမား၊လယ္သမား နဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ား ကေတာင္မွ နအဖကို ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပခ်င္ၾကတယ္ဆိုတာကို ထင္႐ွားေစခဲ့ပါတယ္။
Tuesday, September 9, 2008
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ရဲရင့္ထက္ျမက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ရဲရင့္ထက္ျမက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္
စိုးေနလင္း
စိုးေနလင္း
ကုလသမဂၢရဲ႕ အထူးသံတမန္ႀကီး မစၥတာဂမ္ဘာရီကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ တရက္တိုး (၆) ရက္တာ ခရီးစဥ္ကို ၾသ ဂုတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔က အဆံုးသတ္ၿပီး ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ ဒီတႀကိမ္မွာေတာ့ သံတမန္ႀကီးခမ်ာ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ မင္းေနျပည္ေတာ္ကိုေတာင္ ဖိတ္ႀကားတာ မခံခဲ့ရရွာပါဘူး။ တကယ့္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဆိုသူရဲ႕ အနားကိုေတာင္ သီခြင့္မရခဲ့တာပါ။ ႐ုပ္ေသး၀န္ႀကီးတခ်ိဳ႕၊ အႀကီးအကဲတခ်ိဳ႕နဲ႔ စစ္အစိုး ရရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးပါတီအခ်ိဳ႕က တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္ေလးတခ်ိဳ႕နဲ႔ ခဏေတြ႔ခြင့္ရသလို အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မီတီ၀င္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တကယ့္ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္နဲ႔ေတာ့ ေတြ႔ဆံုခြင့္ မရခဲ့ရွာပါဘူး။ ထူးျခားတာကေတာ့ စစ္အစိုးက ေတြ႔ဆံုခြင့္မေပးလို႔ ေတြ႔ဆံုခြင့္ မရခဲ့ တာမဟုတ္ဘဲ သံတမန္ႀကီးက ေတြ႔ဆံုဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါရဲ႕နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္က သူ႔ကိုေတြ႔ဆံုဖို႔ ျငင္းပယ္လိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းအရေတာ့ သံတမန္ႀကီးက မျပန္ခင္မွာေတြ႔ဆံုခြင့္ရဖို႔ ထပ္ၿပီးႀကိဳး စားခဲ့ေသးတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါကိုလည္း လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာပါပဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ႔လည္း အဲဒီလို လုပ္လိုက္ရတာကို စိတ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို လုပ္သင့္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ မွန္ကန္သင့္ျမတ္တယ္လို႔ က်ေနာ္က ေတာ့ ယံုၾကည္ပါတယ္။ သံတမန္တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အာရွမဆန္ဘူး၊ သံခင္းတမန္ခင္းအရ ႐ိုင္းျပတာ ဘာညာ ေ၀ဖန္ေျပာဆိုၾကေပမယ့္ မွန္ကန္ရဲရင့္ထက္ျမက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္လို႔ ဒီမိုကေရစီ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကသူ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား ျပည္သူအမ်ားစုကလည္း ႏွစ္ေထာင္းအားရ ေထာက္ခံၾကမယ္ဆိုတာလည္း အေသအခ်ာပါပဲ။ ခုတ ေခါက္ဟာ သံတမန္ႀကီးရဲ႕ စက္တင္ဘာေ႐ႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးၿပီးေနာက္ပိုင္္း စတုတၳေျမာက္ခရီးစဥ္ ျဖစ္ပါ တယ္။
ဒီအရင္ခရီးစဥ္ တခ်ဳိ႕မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေ႐ႊနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔လည္း ေတြ႔ဆံုခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ စစ္အစိုးရက ႏုိင္ငံတကာကို လွည့္စားဖို႔သက္သက္ ခန္႔ထားခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္နဲ႔ ဆက္ဆံေရး၀န္ႀကီးဆိုသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ၾကည္နဲ႔လည္း ေတြ႔ဆံုခြင့္ရခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ေလာက္ေလာက္လားလားရွိတဲ့ရလဒ္ ဘာတခုမွ ထြက္ေပၚမလာခဲ့ပါ ဘူး။ အနိမ့္ဆံုး လႊတ္သင့္လႊတ္ထိုက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အိုနာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားႀကီးေတြကိုေတာင္ လြတ္ ေျမာက္ေအာင္ လုပ္္ေဆာင္ေပးႏိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။
Thursday, September 4, 2008
တြမ္တီး.. သရီး..ဘို႕(သ္)...(ဂင္ႀကီး)..
တြမ္တီး.. သရီး..ဘို႕(သ္)္္္္္္္္္္္္္္
ပံုေသနည္းေတြ ပံုေသနည္းေတြ က်ေနာ္တို႕လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ က်ေနာ္တို႕တေတြဟာ ပံုေသနည္းေတြနဲ႕ ႀကီးျပင္း ပံုေသနည္းေတြအတိုင္းျဖတ္သန္း ပံုေသနည္းေတြအတိုင္းတြက္ ခ်က္တတ္တဲ့ အက်င့္ေတြ အင္မ တန္မ်ားလြန္းတာကလား လူႀကီးမိဘ၊ဆရာသမားေတြဆို ခံမေျပာရဘူးတို႕ ႀကီးသူကိုရိုေသရမယ္တို႕ စံုေန တာပဲ၊လူႀကီးမိဘေတြေရာ အမွားဆိုတာ မ ကင္းၾကပါဘူး သူတို႕တေတြမွွားယြင္းေနတဲ့အခါ စံနစ္တက် ျပန္ လည္ေျပာဆိုတာတို႕ ႀကီးတဲ့ သူေတြမွားေနရင္ေရာ အလကားေနပံုေသနည္းအတိုင္း အရိုအေသေပးေနရမွာ လား မဟုတ္ ပါဘူးေလႀကီးးႀကီး၊ငယ္ငယ္ပါ မွားေနရင္ေထာက္ျပသင့္တယ္ ရိုေသသင့္တဲ့သူဆိုရိုေသရမွာပဲ မွားေနရင္ေတာ့ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ေထာက္ျပေျပာဆိုရမွာပဲ အဲ့ဒါေတြကေတာ ့မိတ္ဆက္သ ေဘာေလာက္ပါပဲ။
က်ေနာ္အဓိကေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ (message) ကေတာ့ ပံုေသနည္းက်င့္သံုးခဲ့တဲ့ စစ္တပ္ တတပ္အေၾကာင္းပါ ဟာသဆန္ေပမဲ့ က်ေနာ္တို႕လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အင္မတန္အက်ိဳး ရွိမယ္လို႕ထင္ပါတယ္။
ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီေခတ္ကေပါ့ ရခိုင္ဘက္မွာတပ္စြဲထားတဲ့ ေဂၚရခါးတပ္တစ္တပ္မွာပါ အဲ့ဒီ့တပ္ မွာရွိတဲ့ ရဲေဘာ္ ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အဂၤလိပ္လိုေကာင္းေကာင္မတတ္ၾကတဲ့ ခ်င္းနဲ႕ ေဂၚရခါးရဲေဘာ္ေတြအမ်ား စုျဖစ္္ၾကပါသတဲ့ အဂၤလိပ္လိုမတတ္ပဲ စစ္တပ္ထဲဘယ္လိုေရာက္ လာသလဲလို႕ ခင္ဗ်ားတို႕ေမးၾကလိမ့္မယ္..ဟုတ္ …ေျပာမေနနဲ႕ဗ်ာ အဂၤလိပ္စစ္တပ္ကလူလို လို႕ ဆြဲေခၚလာတာတဲ့ဗ်ာ (ခုေခတ္လိုဆို အတင္းအဓမၼစစ္ထဲေခၚ လာတာေပါ့ဗ်ာ) ကဲထား လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ စကားမတတ္ပဲဘယ္လိုသင္တန္းျပီးသြားသလဲလို႕ ထပ္ၿပီးေမးၾက အံုးမယ္ ..ဟုတ္စ ေရွ႕ကသင္တန္းဆရာကလုပ္ျပ မတတ္ရင္ရိုက္သင္တာေပါ႕ဗ်ာ ဆိုပါေတာ့ အဲ့ဒါ နဲ႕အားလံုး သင္တန္းေတြဘာေတြဆင္း ေရွတန္းေတြဘာေတြထြက္ ၾကက္ေတြဘာေတြခိုး ေအာ္ေယာင္သြားလိုု႕ဗ်ိဳ႕ ..အဂၤလိပ္စစ္တပ္္ကၾကက္ခိုးရင္အပစ္ႀကီးသတဲ့ဗ် ထားလိုက္ပါေတာ့ ျဖစ္ပံုကဒီလိုဗ်ိဳ႕ တေန႕အဲ့ဒီ့တပ္ကို ဂ်င္နရယ္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတေယာက္) လာစစ္မယ္တဲ့ဗ်ိဳ႕ အဲ့ဒါဗ်ာ တပ္ရင္မႉးနဲ႕ဒုတပ္ရင္းမႉးေတာ္ေတာ္ အလုပ္ရႈပ္ ကုန္ပါေရာလား ရဲေဘာ္ေတြကဗိုလ္လို မကိန္(အဂၤလိပ္လိုမတတ္)… လားလား… လာစစ္တဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကမ်က္ႏွာ ျဖဴေလဗ်ာ ဗိုလ္လိုပဲ ရဲေဘာ္ေတြကိုေမးတတ္တာတဲ့ဗ်ိဳ႕ ကဲအဲ့ဒါတပ္ရင္းမႉးေတြဗ်ာ ဘယ္ေလာက္အၾကပ္္ရိုက္ ကုန္မလဲ ခင္ဗ်ားတို႕စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကေတာဗ်ာ ဒီေခတ္ေတာင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုဒီီေလာက္ ေၾကာက္ရတာ အဲ့ဒီ့ ေခတ္ဆိုစဥ္းစားသာၾကည္ၾကေတာဗ်ာ..
ဒါေပမဲ့နည္းနည္းစိတ္သက္သာစရာရွိတာက (တပ္ရင္းမႉးနဲ႕ဒုတပ္ရင္းမႉးအတြက္ပါ) အဲ့ဒီ့ဗိုလ္ ခ်ဳပ္က တပ္က ရဲေဘာ္ေတြကို စကားၾကီးသံုးခြန္းပဲေမးေလ့ရွိတယ္တဲ့ဗ် အဲ့ဒီ့မွာတပ္မႉးေတြက
Wednesday, September 3, 2008
ဆိုင္ဘာအတိုက္အခံတေယာက္၏အ႐ႈံး(ဂါမဏိ...ဘာသာျပန္)
ဆိုင္ဘာအတိုက္အခံတေယာက္၏အ႐ႈံး
ဂါမဏိTuesday, September 02, 2008
တေန႔တာ ဆူညံလႈပ္ရွားခဲ့ၿပီးေနာက္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ကိုင္႐ုိၿမိဳ႕ရဲ႕ အင္တာနက္ကဖီးဆိုင္တဆိုင္ ထဲမွာေတာ့ နာရီကသန္းေခါင္ေက်ာ္ၿပီး ၁ နာရီ ၄၉ မိနစ္ကိုၫႊန္ျပေနပါတယ္။ အသက္ ၂၇ ႏွစ္ အရြယ္ အာမက္ဒ္မာဟာ ဟာကြန္ပ်ဳတာတလံုးေရွ႕မွာ အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။ သူ၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ႌဟာ ဒီက ေန႔ပါဆိုရင္ ၃ ရက္ရွိၿပီျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ဘ၀ရဲ႕ အေျခခံအသံုးအေဆာင္ေတြက ကြန္ပ်ဴတာကီးဘုဒ္ေဘးမွာ ပ်ံ႕က်ဲတည္ရွိေနပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ကားေသာ့၊ စီးကရက္နဲ႔ ဆဲလ္ဖံုးတလံုးတို႔ျဖစ္ပါတယ္။
မာဟာ ဟာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တင္းတင္းေစ့ထားရင္း စာ႐ိုက္ေနပါတယ္။ သူစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ အင္တာနက္ ေဖ့စ္ဘြတ္က္ အက်ဳိးေဆာင္၀က္ဘ္ဆိုက္ကတဆင့္ လူထုအံုႂကြမႈတခုစည္း႐ံုးလႈံ႔ေဆာ္ခဲ့တာဟာ အခုေတာ့ ကီးဘုဒ္ေပၚ လူးလာလႈပ္ရွားေနတဲ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြၾကားထဲက ေခ်ာ္ထြက္သြားေနပါၿပီ။ အိဂ်စ္ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားတက္ႂကြမႈရဲ႕ အႏၱရာယ္အက်ဳိးဆက္ေတြအေပၚ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြကို ကြန္ပ်ဳတာျမင္ကြင္း မွာ တင္လာၾကပါတယ္။ အလုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ တေယာက္က႐ိုက္လာပါတယ္။ အစိုးရက ငါတို႔အထဲ ကို စိမ့္၀င္ထိုး ေဖာက္ထားၿပီလို႔ ေနာက္တေယာက္က ေရးလာတယ္။ အခုလုပ္ေနတာက မိုက္မဲဉာဏ္နည္း ရာေရာက္တယ္လို႔ တတိယတေယာက္က စာ႐ိုက္ပါတယ္။
မတ္လကုန္ပုိင္းေလာက္ကစၿပီး မာဟာနဲ႕တျခားအိဂ်စ္လူငယ္ ေလး - ငါးေယာက္ ဖန္တီးလႊင့္တင္ထိန္း ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္က္ Facebook စာမ်က္ႏွာမွာ အိဂ်စ္ျပည္သူ ၇၄၀၀၀ စာရင္းသြင္းမွတ္ပံုတင္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားစုဟာ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားတက္ႂကြေရးနယ္ပယ္မွာ လူသစ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ အိဂ်စ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ အလားအလာကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနတဲ့ သက္ႀကီးပိုင္းအိဂ်စ္လူမ်ဳိးတခ်ဳိ႕ကေတာင္ အေမရိကန္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြ စတီထြင္ခဲ့တဲ့ လူမႈေရးေပါင္းသင္းသဟာယဖြဲ႔မႈ ၀က္ဘ္ဆိုက္ဟာ သမတ ေဟာ့စ္နီမူဘာရတ္ရဲ႕ ၂၇ ႏွစ္တာအုပ္စိုးမႈကို ဆန္႔က်င္ဖို႔ အီလက္ထရြန္နစ္ နည္းပညာနဲ႔စုစည္းတဲ့ အစျပဳ မွတ္ျဖစ္ႏိုင္ေလမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)
