Monday, September 29, 2008

‘ သစၥာေသေသာ္ ’...(ဝင္းတင့္ထြန္း)



‘ သစၥာေသေသာ္ ’
---------------

သစၥာ ေသေသာ္
ေသတဲ့ သစၥာ
ထို စ်ာပန
ျပာခ်ပစ္တာ အေကာင္းဆုံး ၊၊

ေျမပုံ ေနရာ
မမွတ္ပါ နဲ႔
ထိုေနရာ ၌
ပန္းမစိုက္ နဲ႔
စိုက္တဲ့ပန္းပင္ ဂုဏ္ပ်က္နိုင္ - ၊၊

ထူးျခားတာက
ထို စ်ာပန...
ေရာက္လာၾကသူ ႐ႈၾကသူနဲ႔
ဝိုင္းဝန္းၾကသူ ပို႔ၾကသူကား
ရန္သူျဖစ္ခဲ့ နာက်ည္းခဲ့သူ
ခါးသည္းခဲ့ၾက တိုက္ခဲ့ၾကသူ
မုန္းတီးသူေတြ...

မုန္းသူေတြက ပန္းေခြ ခ် ၿပီး
ရန္သူေတြက စ်ာပနစကား
ျမြက္ၾကားသီဟ ဂုဏ္ျပဳ ၾက ေပါ့...

တရံခါက
သံေယာဇဥ္ျဖစ္ ခ်စ္ခဲ့ၾကသူ
ခ်စ္ဦးသူေတြ... မိတ္ေဆြေတြ ကား
စကားထဲပင္ မထည့္ခ်င္ေတာ့
ရင္မွာေမ့လိုက္ ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တာ
ကာလၾကာျပီ
လာဖို႔ေဝးစြ ႏႈတ္မဟခ်င္
ပန္းေခြခ်ဖို႔ ေဝလာေဝး ၊၊ ၊၊

( ဝင္းတင့္ထြန္း )
၁၉၈၃၊ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း

1 comments:

ေခါင္ေခါင္ September 29, 2008 at 9:55 AM  

အစ္ကုိေရ.. ဒီကဗ်ာေလးၾကိဳက္တယ္.. သစၥာေတြ မေသပါနဲ႔ လုိ႔ဆုေတာင္းပါတယ္..

ဒီပုိစ့္တစ္ခုက လြဲျပီး က်န္တာ ေတြ မျမင္ရဘူး အစ္ကုိ..
စီဗုံးေတြလဲ မေတြ႕ဘူး..

ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ မသိဘူးေနာ္..

အဆင္ေျပပါေစရွင္

  © ဦးဂင္ႀကီး ျမန္မာ သို႕မဟုတ္ ေတာ္လွန္ဘေလာ္ဂါ ၂၀၀၈

ေအာက္မွ အေပၚသို႕